‍ 

‍Nieuwsbrief

23 november 2022 

‍

Elk jaar zien we enorme veranderingen in het voedselbos. De Vlier doet het ineens goed als we deze op rabatten zetten, net al de Hazelaar en de Zwarte Bes. We observeren en verbeteren maar vaak is het ook afwachten.

De Honingbes blijft helaas niet goed groeien, heeft bij ons ondanks enkele jaren ontwikkeling, niet de goede plek. Dit stukje wordt opnieuw ingericht.

We leren ook steeds meer nieuwe dingen over beheer met dank aan alle cursussen van met name Stichting Landschapsbeheer Gelderland (SLG) en Natuur-en Milieu Gelderland.

Zo hebben Susanne en Janneke een cursus zeisen gevolgd en Pieter en Wim een poelencursus. Vervolgens zijn de paden en rietgras gezeisd en is de helling van de poel onder handen genomen. De lisdodde is voor een groot deel verwijderd want anders slibt de poel dicht en de helling is trapsgewijs minder steil gemaakt zodat het toegankelijker wordt voor flora& fauna.

In deze nieuwsbrief lees je onder andere waarom we meer biomassa in de gaard willen en wordt de duindoorn geïntroduceerd want daar hebben we veel van kunnen oogsten.

Uitje naar het Voedselrijk

Terwijl de regen met bakken uit de lucht kwam heeft Malika Cieremans ons veel kunnen vertellen over het voedselbos het Voedselrijk. Malika is bosecologe en is één van de pioniers van permacultuur in Nederland. In 2019 is ze gestart met het Voedselrijk, een 3.5ha gebied gelegen in een naaldbos vlakbij Renkums’ Beekdal.

‍Haar terrein is totaal anders dan dat van ons. Het is bestaand naaldbos, wat een zure en zanderige grond heeft. Ze neemt de tijd om te zien wat wel en niet werkt. Zo maakt ze keuzes voor de beplanting op basis van de geobserveerde ecologische ontwikkeling en heeft hiervoor ook een proefveldje. Op een open veldje is in stroken een bosrand aangelegd. Het idee van een bosrand is bij een voedselbos een uitgangspunt. Rijen van elk 5 meter met hoger wordende bomen, daarvoor lagere struiken en een pad ertussen.

Tussen de grote naaldbomen oogt de aanplant nog heel pril. Het blijft spannend hoe dit bos, met veel kennis en inzet omgevormd wordt tot combinatie van bos en voedselproduct. Eenmaal rondgeleid konden we onze paraplu’s weer inklappen en hebben we nog nagepraat met koffie en wat lekkers, waaronder muffins met appelbessen van eigen oogst.

 Duindoorn- Hippophae Rhamnoides

De duindoornstruik had dit jaar geweldig veel bessen en dat betekende dat we in de maand september veel hebben kunnen oogsten.

De duindoorn is een enorm sterke plant die -40 kan doorstaan en een snel groeiend wortelsysteem heeft, vandaar ook dat het veel voorkomt op kale hoogvlaktes. Het bindt ook stikstof en verbeterd daarmee de grond.

Je ontkomt er niet aan om tijdens de pluk minstens één keer door de doorns te zijn geprikt. Deze kunnen trouwens wel 5cm zijn maar daarvoor staan niet in de gaard. De bessen bevatten enorm veel vitamine A,C en E en het heeft een ongewone grote hoeveelheid aan essentiële vetzuren. Ter vergelijking, een sinaasappel heeft 51mg/100g aan Vitamine C en 0.4mg/100g aan vitamine E. Duindoorn 100 tot 600mg/100g aan vitamine C en tot wel 180mg/100g aan vitamine E! Omdat de huidbarrière wordt versterkt is het daarmee niet gek te bedenken waarom Russische astronauten een dikke laag duindoorncrème opsmeerden tegen radioactieve straling. Het ingrediënt is, in lichtere formules, veel te vinden in dermatologische producten.

Als je de bessen eenmaal hebt geplukt kan je deze voor jam het best even zeven zodat er een pulp zonder pitten ontstaat, of, als je een sapcentrifuge hebt, levert het de helft aan sap op. Met een kaasdoek komt er bovendien nog heel wat sap uit de pulp. De bessen zijn enorm zuur en bestaan uit weinig suiker. Daarom is suiker en/of jus d’orange toevoegen een aanrader. Bij 1 deel duindoornsap en 4 delen jus d’orange of meer is deze Orange bull als je het mij vraagt lekkerder dan Red bull.

M‍eer Biomassa in de Gaard‍

Achter in het voedselbos tussen de rijen met nashiperen en

amandelbomen is afgelopen maand een rij heesters aangeplant. Deze aanplant bestaat uit: Winterlinde, Witte Els, Spaanse Aak, Inheemse Vogelkers, Gele Kornoelje, Sporkehout, Gewone Hazelaar, Wegedoorn en Gewone Hulst.

In 2021 hebben we ook al tussen de rij met perenbomen en rij met appelbomen, heesters geplant.

Dit waren de groenblijvende Olijfwilg, de Witte Els, Kroospruim, Winterlinde, Spaanse Aak, Boswilg, Grauwe-wilg, Kraakwilg, Laurierwilg en Inheemse Vogelkers. Omdat een deel van dit gebied vochtiger is hebben we hier gekozen voor meer (vochtslurpende) wilgen.

Deze bomen zijn speciaal geselecteerd vanwege hun toevoeging aan biomassa in de gaard. Natuurlijk niet om de bomen later te gaan kappen als energiebron maar biomassa door het vergroten van de boom- en struik aantallen in een gebied zodat het een compacter geheel wordt.

Dit heeft als doel meer beschutting voor plant en dier en ook koolstofopslag bovengronds, en een verbeterde bodem door o.a. de wortels en stikstofbinding. Met name de Witte Els en Olijfwilg staan bekend om hun stikstofbindende eigenschap. Stikstofbinders zorgen kort gezegd voor o.a. een natuurlijke stikstofbron en ontwikkeling van symbiotische verbindingen tussen de planten, in de vorm van Mycorhiza-schimmeldraden. Het is een onmisbaar element voor een gezonde bodem en de algemene zelfvoorzienendheid van een voedselbosecosysteem.

‍D‍agpauwoog- Aglais Io‍‍‍

Half november vond een Dagpauwoogvlinder het nog warm genoeg om rond te vliegen in De Parkse Gaard en zich met uitgespreide vleugels op te warmen in de zon. Normaal gesproken hebben ze allang een beschut plekje in kieren en hoekjes opgezocht voor een winterslaap. Daarom zijn ze in het voorjaar een van de eerste vlindersoorten die weer verschijnen. Ze overwinteren ‘kant en klaar’.

Het is te hopen dat er nog genoeg bloeiende bloemen zijn om nectar te bieden zodat ze binnenkort alsnog met volle buik kunnen gaan overwinteren. Met te weinig opgeslagen voedsel, wordt het moeilijk de voorjaarszon te halen.

Het is er vast eentje uit de krioelende massa’s zwarte rupsjes die we rond juni in de brandnetels zagen. Het enige dat de rupsjes lusten, behalve hop schijnt het.

Vreemd genoeg zagen we in de nazomer nauwelijks dagpauwogen vliegen. Was het te nat? Maar deze gaat hopelijk het voorjaar een maatje zoeken en eitjes leggen, op de brandnetels. En daar hebben we er heel veel van.

Werkochtenden:

Zaterdag 26 november

Zaterdag 3 december

Zaterdag 17 december

Woensdag 28 december, met oliebollen in de pauze.

‍https://deparksegaard.nl | info@deparksegaard.nl | 0481 371603

‍Klik hier om je uit te schrijven voor de nieuwsbrief